Stilstand is achteruitgang. Dit leerde ik tijdens de economielessen op mijn middelbare school maar heb ik eigenlijk nooit zo gesnapt. Gelukkig is een mens nooit te oud om te leren.

In het kader van het Elfdorpenspel heb ik voor mijn werk een rondgang langs bijna al onze dorpen gemaakt en veel inwoners gesproken. Inwoners die zich inzetten voor hun eigen dorp, maar die allen (op Geldermalsen na) dezelfde klacht hebben: er is hier in jaren geen huis gebouwd, die stilstand is niet goed voor ons dorp.

In heel Nederland neemt het gemiddelde aantal bewoners van een huis af. Stilstand in woningbouw levert dus achteruitgang van het aantal inwoners op. Met minder leerlingen op school (als die er tenminste nog is) en krimpende verenigingen. Terwijl juist scholen en verenigingen onze dorpen zo aantrekkelijk maken. Dat er in de dorpen amper gebouwd is komt door de keuze die jaren geleden gemaakt is voor het twee kernenbeleid: voorzieningen en ook woningbouw moesten in Geldermalsen en Beesd komen.

Achteraf toch niet zo’n goede keuze.

Als gemeenteraad staan we nu voor keuzes wat betreft de toekomst van onze gemeente. Financieel zitten we in zwaar weer. Hoe houden wij desondanks onze dorpen leefbaar? Maken we nu de goede keuzes? In ieder geval niet door de subsidies op verenigingen en cultuur en voorzieningen voor de zwakkeren in onze samenleving verder uit te kleden (dat doet de Rijksoverheid al). Wel door sterke dorpsgemeenschappen mogelijk te maken. Dat kan onder andere door te kiezen voor gefaseerde woningbouw in alle dorpen zodat de terugloop in de dorpen stopt en die gemeenschappen sterker worden. Daarvoor mogen wat D66 betreft best gemeentelijke reserves aangesproken worden. Reserves leg je immers aan in financieel betere tijden om indien nodig te gebruiken.

Indien nodig is beslist nu.