In Asperen was dinsdag 7 mei de presentatie van het nieuwe beheer en beleidsprogramma begraafplaatsen 2025-2029. Zelf heb ik deze niet bijgewoond maar de presentatie wel bekeken. Was ook voorbereid met een excursie vorig jaar naar een aantal begraafplaatsen. Als gemeente beheren en onderhouden we maar liefst 31 begraafplaatsen. Een flinke klus en werk waarbij ook emotie komt kijken. De harmonisatie na de herindeling van 2019 begint gelukkig steeds meer vorm te krijgen. Fijn is dat er gewerkt wordt aan de vervanging van oude grindpaden. Waarbij de nieuwe ook te ‘berijden’ zijn met rolstoel/rollater. Maar ook groot onderhoud aan gebouwen, baarhuisjes, hekwerken, poorten, urnenmuren en de aanleg van vorstvrije kranten.  En bijzonder is de ingebruikname van de natuurlijk begraafplaats in Ophemert. En dat alles ook nog eens ruim binnen het vastgestelde budget.

In de raadszaal kregen we een presentatie over de resultaten van het onderzoek naar het mogelijk terughalen van de taken handhaving en toezicht van de ODR naar de gemeente. De conclusie en het advies van het externe bureau dat dit onderzoek deed was klip en klaar: Er is geen wettelijke of organisatorische noodzaak voor het teruhalen van de taken en het terughalen kent minder voordelen en meer nadelen en risico’s dan wanneer de taken bij de ODR blijven. Advies: laat de taken toezicht en handhaving bij de ODR. Tussen de regels (en de helder maar ook voorzichtige beantwoording van vragen) door klonk ook het advies om ook de vergunningverlening bij de ODR te laten. En om dat terughalen van de vergunningverlening in ieder geval nog een jaartje uit te stellen tot ook duidelijk wordt wat we met handhaving en toezicht gaan doen. Dit alles zal nog de nodige discussie gaan opleveren want er mag dan geen wettelijke of organisatorische noodzaak zijn, de politiek heeft zo haar eigen beweegredenen.  Wel terughalen gaat ons (de burger) iig veel geld kosten en het is nog maar de vraag of de dienstverlening er beter op wordt, aldus de onderzoekers. Wordt zeker vervolgd.

Om half tien diezelfde avond was een extra ingelaste gemeenteraadsvergadering om als raad gezamenlijk een zienswijze op de ontwerp omgevingsvergunning voor de rdarayoren Herwijnen vast te stellen in het kader van de plannen van de defensie. Een al lang slepend onderwerp en proces waarin we als gemeente en inwoners proberen zoveel mogelijk invloed uit te oefenen. Defensie lijkt vooralsnog de plannen door te willen zetten (en heeft de wind wellicht mee vanwege de oorlog in Oekraïne). Maar niet geschoten is altijd mis.

Deze week kende een bijzondere donkere afsluiting. Samen met Ingrid bezocht ik vrijdagochtend de Hooge Schuur op Mariënwaerdt waar we, en met ons honderden anderen, Rutger van Stappershoef zijn kinderen en familie condoleerden met het overlijden van zijn echtgenote Bertine.

Later die dag kwamen we in klein gezelschap bij elkaar voor een heel ander informeel afscheid. Van Ingrid en haar man Wouter (tevens bestuurslid van onze afdeling). Een afscheid met een gouden rand want samen met hun kinderen gaan ze een nieuwe toekomst tegemoet in Zweden. Vanaf juni zal ik het zonder mijn huidige ‘maatje’ in de gemeenteraad moeten doen.