De beeldvorming op 8 oktober werd in het dorpshuis van Waardenburg gehouden. Gezien een van de onderwerpen, de uitkomsten van de enquête van de provincie over sluipverkeer was die locatie heel toepasselijk. Eerder die dag en ook in de dagen daarvoor had het verkeer in en om Waardenburg vanwege problemen op de A2 weer eens volledig vastgestaan. Zelf was ik uit voorzorg ook maar op de fiets gekomen, je weet het tegenwoordig immers maar nooit….
Het eerste onderwerp die avond betrof de AVRI, onze afvalinzameling. Er wordt vaak gemopperd en geklaagd over ‘onze’ AVRI maar dat laat onverlet dat de AVRI belangrijk werk voor ons als inwoners van het Rivierenland verricht. Niet alles gaat altijd perfect, maar dan nog is het gemopper en geklaag vaak onterecht. Er wordt veel werk verricht om zoveel mogelijk afval apart in te zamelen waardoor zoveel mogelijk afval ook weer hergebruikt kan worden. Dat is in het belang van iedereen en toekomstige generaties. Er gebeuren mooie dingen, zoals het ambachtscentrum Cirtex waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt ervaring opdoen en tegelijkertijd gewerkt wordt aan het zoveel mogelijk hergebruiken van textiel dat ingezameld wordt. Zoiets opzetten gaat niet zomaar direct goed, maar draagt wel degelijk bij aan de circulaire samenleving waar we naar toe willen.
Waar de AVRI wel mee worstelt is het imago. Zowel bij inwoners als bij gemeenteraden (raadsleden zijn natuurlijk ook gewoon inwoners die met de AVRI te maken hebben). Een aantal jaar geleden leidden mogelijke financiële problemen rondom de oude vuilstort in Geldermalsen (waar nu een groot zonnepark en drie windmolens boven op staan) tot een onderzoek namens alle gemeenteraden in Rieverenland. Hoe het toch mogelijk was dat we (de directie/bestuur van de AVRI) die problemen niet hadden zien aankomen. Belangrijkste conclusie was volgens mij dat zowel directie, management als bestuur (en dat zijn de wethouders van de deelnemende gemeenten waarvoor AVRI werkt) onvoldoende ‘politieke sensitiviteit’ hadden. Je mag dan nog zo goed zijn in je vak, nog zo gedreven om zo circulair mogelijk te worden, je moet dat verhaal wel kunnen uitleggen en soms ook iets minder hard van stapel lopen om iedereen aan boord te houden. En dat lijkt nog steeds een achilleshiel voor de directie. Wie het wel lukte was de afvalcoach van de AVRI die op mijn verzoek was uitgenodigd om zijn (enthousiaste) verhaal aan ons te vertellen. Ook over hoe omgegaan wordt met lokale ‘hotspots’ wist hij prima uit te leggen Misschien dat als de directie/bestuur iets meer naar de werkvloer zou kunnen luisteren om wat meer gevoel te krijgen bij de kritiek vanuit de samenleving/gemeenteraden. Al blijft de AVRI natuurlijk altijd een gemakkelijk doelwit om frustraties op af te reageren, helaas.